Yazarın fikri

Bize göre hükümetin dindar nesil yetiştirmeyi amaçlayan bu tepeden inme eğitim programı doğasında birçok hata barındırmaktadır. İlk ve en önemli nokta, gençliği belli bir zihniyetle yetiştirmek demokrasinin anlamıyla ters düşer. Çünkü böylesi bir proje sadece bir görüşe sahip bir millet yetiştirmeyi amaçlar, ve dolayısıyla insanlara birçok farklı düşünce arasından seçme özgürlüğünü tanımaz. Halbuki demokrasiler açıkça ve nezaket içerisinde bütün düşüncelerin tartışılmasından yanadır ve hükümetlerinin doğru saydıkları düşünceler haricindeki diğer tüm düşünceleri kendi düşünceleri doğrultusunda telkin etmeyi amaçlamazlar.

İkinci olarak Türkiye zaten halihazırda Sünni-Hanefi İslam’ın öğretilerinin anlatıldığı zorunlu din eğitiminin ayrımcı sonuçlarına tanık olmuştur. Gayrı-Müslimler bu derslerden muaf tutulurken, aynı hak Alevilere ve herhangi bir inanca mensup olmayanlara tanınmamıştır. Buna gerekçe olarak da bu dersin dinle ilgili olmadığını, ancak “dünya medeniyetleri” üzerine olduğ gösterilmiştir. Türkiye’deki eğitim sisteminden geçmiş biri olarak (Funda), ben bu derslere Musevi ve Hıristiyan öğrencilerin alınmamasını “biz ve ötekiler” ayrımı yarattığını ve bu öğrencilere üstü kapalı bir şekilde hiçbir zaman “biz” grubuna dahil olamayacakları mesajını verdiğini düşünüyorum.

Üçüncü olarak, “herkesin kendi hayatını istediği gibi yaşaması hakkı” olduğunu düşünüyoruz, tabii “bu hak başkalarının da aynı hakkı kullanmalarını kısıtlamadığı sürece” (Burada daha detaylı bir okuma için P7’nin giriş yazısına bakabilirsiniz). Dindar nesil yetiştirme girişimi bir dine özgür irademizle inanmayı ya da inanmamayı seçme özgürlüğümüzle, yani en temel insan haklarından biriyle: inanç özgürlüğü hakkıyla çelişir.

Dördüncü olarak, dindar olmak insanı ahlaklı yapar, dinsiz olmak ahlaksız kılar savı oldukça indirgemeci ve gerçeklikten uzaktır. Bir bireyi ahlak sahibi yapan şeyler sadece dinle açıklanamayacak kadar komplikedir. Son olarak, sürekli olarak diğer Müslümanların çoğunlukta bulunduğu ülkelere ve özellikle de çalkantılar içindeki Ortadoğu’ya laiklik çağrısı yapan Erdoğan’ın belirli bir dini görüşü benimseyip bunu Türk gençliğinin geneline yayma arzusu kafa karışıklığı yaratmaktadır.

Dindar olmayanlar, azınlık dinlerine mensup olanlar ve çoğunluğu oluşturan Sünni mezhebine mensup olanlar arasında halihazırda varolan gerilimler düşünüldüğünde,‘‘dindar nesil yetiştirme’’ gibi bir arzu dahi oldukça sorunludur. Siyasi partiler din hakkında belli düşüncelere sahip olabilir. Ancak her ne kadar çoğunluk hükümeti olmak için yeterli oy almış bile olsalar, bu onlara kendi inançlarını/düşüncelerini/görüşlerini sosyal mühendislik projesine dönüştürerek herkesi aynı yapma hakkını vermez.

- İrem Kök ve Funda Üstek