خبرنگار مکزیکی و رئیس جمهور ”معتاد به نوشیدن الکل“

کارمن اریستگویی, خبرنگار مکزیکی , به دلیل درخواست علنی از فیلیپ کالدرن، رئیس جمهور مکزیک، جهت توضیح در باب شایعاتی که پیرامون اعتیاد وی به الکل وجود داشت از کار خود برکنار شد. فیلیپ کرّیا می‌نویسد :

مطالعه موردی

در فوریه سال ۲۰۱۲، کارمن اریستگویی، خبرنگار شناخته شده مکزیکی، به دلیل نقض نظام نامه اخلاقی‌ شرکت رادیو و تلویزیون ‌ام وی اس‌ از کار برکنار شد. چنین ادعا شده بود که اریستگویی شایعاتی را به صورت خبر منتشر کرده است. وی در طول برنامه رادیو‌ ای خود گزارش داده بود که نمایندگان حزب مخالف پرچمی را در کنگره مکزیک برافراشته اند که بر روی آن نوشته شده : “آیا شما اجازه می‌دهید یک فرد مست با ماشینتان رانندگی‌ کند ؟ البته که نه. پس چگونه می‌گذارید چنین فردی کشور را اداره کند ؟”. اعضای حزب حاکم  دراعتراض به توهین به رئیس جمهور سالن را ترک کردند.

پس از این گزارش اریستگویی گفت که مدرکی‌ دال بر اثبات اعتیاد رئیس جمهور به الکل وجود ندارد اما تاکید کرد که چنین مساله ای، به دلیل حساسیتی که دارد، نیازمند پاسخی رسمیست. اریستگویی گفت : “این مساله نیاز به پاسخی جدی و رسمی‌ از سوی رئیس جمهور دارد”.او همچنین اضافه کرد  کرد که در نظام‌های دمکراتیک در سر تا سر دنیا، سلامت جسمی‌ رهبران کشور‌ها در راستای منافع عمومی بوده است.

دو روز بعد، ‌ام وی اس‌، خبر رسمی‌  برکناری اریستگویی را منتشر کرد. این برکناری مناظرات جالب توجهی‌ را در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی  به دنبال داشت. دو هفته بعد، ‌ام وی اس‌ حکم برکناری را باطل کرده و اعلام کرد که برنامه اریستگویی ادامه پیدا خواهد کرد و مساله جهت حل و فصل اختلاف  به داوری گذاشته خواهد شد. پس از آن اریستگویی به کار خود در ‌ام وای اس‌ ادامه داد و امروزه نیز هم چنان برنامه خود را اجرا می‌کند.

نظر نویسنده

این خبر من را به یاد داستان مشابهی می‌‌اندازد. در سال ۲۰۰۴، لاری روتر، خبرنگار نیو یورک تایمز، مقاله‌ای درباره لولا دا سیلوا،رئیس جهمور وقت برزیل منتشر کرد و مدعی شد که لولا درگیر مشکلاتی مربوط به اعتیاد به الکل است. در واکنش به این مقاله‌، لولا تلاش کرد روتر را از برزیل بیرون کند.

ادعا‌هایی‌ مبنی بر مشکلات برخی‌ از سیاستمداران در مصرف الکل  امری مرسوم است اما از آن جایی‌ که غالباً مدارکی برای اثبات وجود ندارد چنین اظهاراتی شکل توهین و افترا به خود می گیرند. هر چند به نظر من، در مورد مساله‌ای که در مکزیک اتفاق افتاد خبرنگار مورد نظر صرفا  گزارشی از آن چه در کنگره مکزیک روی داده بود ارائه کرد و سپس نیز از رئیس جمهور توضیح رسمی‌ خواست. در قضیه روتر، وی خبری را گزارش نداد بلکه تحقیقی انجام داد و بر اساس آن مقاله‌ای نوشت که به طور ضمنی‌ ( بدون آوردن مدرک و بر اساس شایعات) به اعتیاد رئیس جمهور برزیل اشاره می‌‌کرد. در قضیه اریستگویی واضح است که او تهمتی به رئیس جمهور نزده بود و نباید از کار خود برکنار می شد.

- فیلیپ کرّیا

بیشتر بخوان:


دیدگاه‌ها (2)

دستگاه اتوماتیک ترجمه توسط گوگل ترنسلیت فراهم است. ترجمه‌های مذکور باید ایده‌ای کلی درباره نظر کاربران به شما بدهند اما نمی‌توان به صحت آن‌ها کاملا اتکا کرد. لطفا ترجمه‌ها را با در نظرگرفتن این مساله بخوانید.

  1. I think Jack is right is highlighting the difference between alcoholism and drunkenness. But this is rather a matter of why Aristegui was dismissed. In today’s world leaders are expected to accept criticisms and deal with accusations even if they aren’t true. It sounds to me that Aristegui was punished for doing her job, which shouldn’t be the case. This antecedent could only encourage the silencing of reporters regarding sensitive issues. And this is not a good sign for democracy or free speech..

  2. Surely the crux of the matter is addressed by the answer to the question: Is he doing an acceptable job? Alcoholism is not necessarily a bar to that. Drunkenness is, and they are not the same. Many alcoholics are never drunk. William Pitt the Younger was an alcoholic. So was Churchill.

به زبان دل‌ خواه خود نظر بدهید

نکات برجسته

به سمت چپ بروید و مطالب مشخص شده را بیابید.


بحث آزادی بیان یک پروژه تحقیقاتی‌ برنامه دارندرف است در مطالعات آزادی در کالج سنت آنتونی دانشگاه آکسفورد

مشاهده وبسایت دانشگاه اکسفورد