پخش یک قتل عام

در مارس ۲۰۱۲،جهادی پیش خود اظهار شده،محمد مراح،قبل از کشتن ۷ نفر در فرانسه یک دوربین به خود بست، به گفته جف هوارد. تلویزیون الجزیرا تصمیم گرفت که این فیلم را نشان ندهد.

مطالعه موردی

بین تاریخ ۱۱ و ۱۹ مارس، محمد مراح، یک جهادی پیش خود اظهار شده و شهروند فرانسوی که مخالف الجزیره است، ۷ نفر را کشته و ۵ نفر را در یک سری از حمالت به سربازان فرانسوی و مدرسه کودکان یهودی در منتاوبا و تولوز زخمی کرد. در ۲۲ مارس، بعد از یک بن بست طولانی، پلیس فرانسه مراح را که ادعا می کرد انتقام بچه های فلسطینی را می گیرد و همچنین اعتراض به مشارکت فرانسه در جنگها علیه مسلمانان می کند، را کشت. مراح ادعا می کرد که نماینده القاعده بوده است،‌با اینکه همچنان نا مشخص است که آیا وی تا بحال در ارتباط با این سازمان تروریستی بوده یا خیر. یک گروه از طالبان پاکستان ادعا می کند که به او آموزش داده اند.

مدتی پس از حملات، ایستگاه رسانه ای عربی الجزیرا، یک فیلم از کشتار نفرات توسط مراح، که هنگام تیراندازی یک دوربین به خود وصل کرده بود، دریافت کرد. آیات قرآن و موسیقی مذهبی در پشت صفحه این فیلم شنیده می شود. اعضای خانواده قربانیان از الجزیرا درخواست کردند که این فیلم را پخش نکند، یک درخواست که رئیس جمهور نیکلاس سارکوزی آن را تکرار کرد. او التماس کرد: من از مدیران تمام ایستگاه های تلویزیونی که ممکن است این فیلم را در فرانسه دریافت کرده باشند خواهش می کنم که در هیج شرایطی به خاطر احترام به قربانیان و احترام به جمهوری، این فیلم را پخش نکنند. الجزیرا، با استناد به کد اخلاقی خود، تصمیم گرفت مطابقت با این درخواست کند ِ الجزیرا ادعا کرد که این فیلم هیچگونه اطلاعات جدیدی ندارد- فقط صدای شلیک گلوله، فریاد و صدای قاتل و قربانیان وی به گوش می رسد- کد اخلاقی الجزیرا تعهد دارد که این سازمان باید « به مخاطبان خود احترام بگذارد و هر موضوع و یا داستان را با توجه به ارائه یک تصویر روشن، واقعی و دقیق خطاب کند، در صورتیکه توجه کامل به احساسات قربانیان جرم و جنایت، جنگ، آزار و اذیت و فاجعه، بستگان آنان و بینندگان ما، حریم خصوصی فردی و ادب عمومی، گردد.

نظر نویسنده

 

در این موضوع دو تصمیم وجود دارد که توجه مدافعان آزادی بیان را به خود جلب می کند: در مرحله اول، تصمیم سارکوزی برای تحت فشار قرار دادن یک سازمان خبری برای منع کردن فیلم. در مرحله دوم، تصمیم سازمان خبری برای منع کردن فیلم بدلیل اینکه هیچگونه اطلاعات جدیدی ندارد و نیز اینکه بی احترامی نسبت به قربانیان است. هیچ کدام از این تصمیمات نباید به عنوان بی حرمتی به آزادی بیان دیده شوند. مهمتر این است که سارکوزی پیشنهاد نمی داد که قدرت اجباری قانون، این فیلم را تحت فشار قرار دهد. آن پیشنهاد تکیه بر تنش بیشتری با اصول آزادی بیان دارد. ترجیحا، پند او این بود که استعمال برخی از آزادی بیان معقول و برخی دیگر غیرعاقلانه می باشد. او توصیه به اتخاذ اخلاقی آزادی بیان بر اساس اینکه شهروندان و سازمانها باید مختار به تصمیم گیری زمانی و نحوه استفاده از آزادی که از نظر قانون محافظت شده اند، می کند. تصمیم الجزیرا آیین آزادی بیان را که توسط سارکوزی ارائه شده را در آغوش گرفت. البته همیشه یک استنباط میان سازمان های خبری در حمایت از پخش و دریغ فیلم باید باشد. هر گونه استدلال اساسی که تصمیم یک سازمان خبری را به خودداری موارد مجبور می کند عالی باید باشد. در حالیکه من اعتقاد دارم که این نزدیک به مسئله بود- از اینکه شهروندان علاقه به دیدن این فیلم را دارند تا بتوانند از جاذبه اخلاقی وضعیت، قدردانی کنند- تصمیم الجزیرا را می توان توجیه کرد. پخش فیلم هیچگونه حقایق جدیدی به بحث های عمومی اضافه نمی کند ِ بلکه، تنها ضربه روحی به روان ملی را تشدید می کند. زندگی خانواده قربانیان را که در هم شکسته شده را واژگون می کند و به طور بالقوه به تقلیدگران الهام می بخشد.

حتی اگر مراح زنده مانده بود، هیچ حقی از نظر اصول آزادی بیان برای پخش آن فیلم که بی حرمتی به دیگران است را ندارد. این فیلم ذهنا به برخی از گروه های بیش از حد حساس، توهین آمیز نیست ِ فیلم قتل عینی توهین آمیز است. اصول آزادی بیان از منزلت برابر هر فرد، ناشی می شود.چنین اصولی، تماشای نابود شدن حیثیت افراد در یک راه اساسی ممکن را، حفاظت نخواهد کرد.

- Jeff Howard

بیشتر بخوان:


دیدگاه‌ها (2)

دستگاه اتوماتیک ترجمه توسط گوگل ترنسلیت فراهم است. ترجمه‌های مذکور باید ایده‌ای کلی درباره نظر کاربران به شما بدهند اما نمی‌توان به صحت آن‌ها کاملا اتکا کرد. لطفا ترجمه‌ها را با در نظرگرفتن این مساله بخوانید.

  1. To the author opinion, it is patently wrong to describe murder as “objectively offensive”. One need only look as far as the glorification of violence in nearly all commercial media to see this. It is not only depictions of it that are popular; real life footage is hungrily devoured by voyeuristic viewers as well. For example: http://www.youtube.com/watch?v=UsA9VtQ_uLg

    The video has over 1,000,000 views, and an overwhelming “like” ratio. Why is it allowed? Is it because the victims are little white blobs? Is it because we cannot see their faces? They are the “bad guys” getting “what they deserve”?

    This, to me, is far more disrespectful of identity and individualism than broadcasting murders. Picking and choosing which individual deserves respect undermines the entire argument to an extreme degree.

    Perhaps the video related to the case study should not be aired on public television. Perhaps it should not be made available. But the reasoning behind this is inherently hypocritical, and disgusting at that.

  2. From my personal point of view, i think that the omision of the footage was a totally right decision.
    First of all i am totally agree about citizens getting freedom of speech and the most accurate information possible about anything that is relevant to anybody. But on the other hand, i think that the murder has been cover very good, as all the details have been explain. Furthermore, the information about the arrest and death of the terrorist has been covered very accuretaly.
    Why i am against the diffusion of the video? First of all, most of the victims are kids, by this i mean that they are underage, therefore under the responsability of the parents. And which mother/father wants to recreate and live again the death of their kid? I think that it is not necessary and image or sound in this case. With some written information is enough.
    Secondly, i think that the video could be a source of “Inspiration” for other terrorist attacks, and therefore i think we don’t need to do more publicity about the terrorist attack. Because everybody knows that positive/negative publicity is the best way to get known and increase the followers.
    Finally, i think that besides those ideas, in order to respect the victims, it should be somehting private, for respecting their privacy and honor.
    In conclusion, it was an excellent idea to ban the video, and i don’t see that the political pressure was something negative, at this moment i think it was an act showing respect for the victims. Sometimes is better to avoid information, because it is not going to add more details, but just some macabracy.

به زبان دل‌ خواه خود نظر بدهید

نکات برجسته

به سمت چپ بروید و مطالب مشخص شده را بیابید.


بحث آزادی بیان یک پروژه تحقیقاتی‌ برنامه دارندرف است در مطالعات آزادی در کالج سنت آنتونی دانشگاه آکسفورد

مشاهده وبسایت دانشگاه اکسفورد