توئیت‌های ” کفر آمیز“ یک وبلاگ نویس سعودی

در آگوست سال ۲۰۱۲، حمزه کاشغری ، نویسنده سعودی ، به دلیل آنچه به تعبیر برخی‌ توهین به محمد، پیامبر اسلام در توییتر تلقی‌ شده بود، محاکمه شد.

(Photo by Oli Scarff/Getty Images)

مطالعه موردی

در ۴ فوریه ۲۰۱۲، حمزه کاشغری، نویسنده سعودی، متهم شد که در سه توئیت کوتاه خود به محمد، پیامبر اسلام، توهین کرده است. کاشغری در یکی‌ از پیغام‌ها چنین نوشت : در روز تولد شما، به هر طرف که رو می‌کنم شما را می‌ یابم. برخی‌ از جنبه‌های شخصیت شما را دوست داشته ام، از برخی‌ دیگر متنفر بوده‌ام و برخی‌ را نیز نفهمیده ام. در پیغام‌های دیگر او آمده است : من شما را دعا نخواهم کرد ، در مقابلتان تعظیم نخواهم کرد و دستتان را نخواهم بوسید. پادشاه عربستان سعودی دستور به دستگیری کاشغری داد و بسیاری از کاربران فیسبوک و توییتر نیز به دلیل این اهانت خواستار مرگ وی شدند. کاشغری به سرعت پست‌های خود را پاک کرده و پس از عذرخواهی کشور را ترک نمود. وی در توقف بین راه در مالزی ، کشوری با اکثریتی مسلمان ، توسط مقامات آن کشور دستگیر شده و سپس به عربستان بازگردانده شد. گروه‌های مدافع حقوق بشر و وکلای داخلی‌ پیش بینی‌ می کنند که کاشغری به اتهام کفر گویی به مرگ محکوم شود. کاشغری در انتظار محاکمه است.

نظر نویسنده

Amnesty International has already chastised Malaysia for deporting the writer and urged Saudi officials to release Kashgari and drop all Twitter-related charges. The human rights elements of this case are obvious, and it should come as no surprise that I echo the group’s demands. Perhaps a more interesting free speech question is whether Kashgari should be afforded leniency for publicly apologising and promptly deleting his tweets. Should ex post facto self-censorship be considered grounds for amnesty? Are the demands of this principle – to respect the believer without necessarily respecting the content of the belief  – exceeded by the deletion or retraction of comments deemed harmful to a particular interest group? Take for example the related Muhammad cartoons case. Danish newspaper Jyllands-Posten defended its right to publish drawings of the Prophet Muhammad but apologised for any offence the cartoons might have caused. Should angered opposition groups be compelled to drop their grievances when apologies are issued or statements retracted? Of course whether Kashgari or Jyllands-Posten should have apologised in the first place is a different free speech question entirely, but for the focus of this case, should an apology ever be grounds for amnesty

- Brian Pellot

:منتشرشده در فوریه 27, 2012 with بدون دیدگاه print Print

بیشتر بخوان:

دیدگاه‌ها (0)

دستگاه اتوماتیک ترجمه توسط گوگل ترنسلیت فراهم است. ترجمه‌های مذکور باید ایده‌ای کلی درباره نظر کاربران به شما بدهند اما نمی‌توان به صحت آن‌ها کاملا اتکا کرد. لطفا ترجمه‌ها را با در نظرگرفتن این مساله بخوانید.

  1. mkh_angel می 12, 2012 در 10:20 ق.ظ
    reply report Report comment
    دیدگاه شما در انتظار بررسی است.

    I believe that an apology can be the grounds for amnesty. But that opinion comes from a mind set that humans are likely to make mistakes and wrong decisions that might lead to offending the others. I am not sure it is applicable for the case of a murder by a mentally stable person, since it involves the loss of a life, which I believe is the most precious value we have. However words can hurt as well, but if some one realises the harmful consequences of his/her doings and regrets doing it, then gives a public apology it is a solid ground for forgiving the person. The public was outraged with his/her opinion , but if this opinion changes there is no reason left to be dissatisfied.

  2. iassersohn فوریه 27, 2012 در 10:57 ق.ظ
    reply report Report comment
    دیدگاه شما در انتظار بررسی است.

    The whole point is that it doesn’t matter what he actually wrote or what he meant by it, or what he does after the big red “offence” button has been pushed. The button is meant to scare us – and it works. It’s pointless even discussing whether Hamza Kashgari did anything “wrong” – that’s irrelevant to the working of the button. It can be pushed at any time, any where. Anyone can find themselves in the blast zone. The idea is to make people afraid, to watch what they say, and to self-censor. It happened to be Hamza Kashgari in Saudi Arabia yesterday, just as it was David Jones in Gatwick airport today. As Malamud said “A thick, black web had fallen on him because he was standing under it”. Well now we’re all standing under it.

به زبان دل‌ خواه خود نظر بدهید

اصول مرتبط

نگاهی بیاندازید به اصول مشخص شده ای که به این مقاله مرتبط هستند

به سمت چپ بروید و همه ۱۰ اصول را بیابید

نکات برجسته

به سمت چپ بروید و مطالب مشخص شده را بیابید.

Previous card Next card

بحث آزادی بیان یک پروژه تحقیقاتی‌ برنامه دارندرف است در مطالعات آزادی در کالج سنت آنتونی دانشگاه آکسفورد

مشاهده وبسایت دانشگاه اکسفورد