Yale Üniversitesi insan hakları ve ifade özgürlüğünün önemli ölçüde kısıtlandığı Singapur’da çalışmayı red mi etmeli? Katie Engelhart olumlu ve olumsuz argümanları değerlendiriyor.

Örnek olay

Mart 2011’de Yale Üniversitesi Singapur Milli Üniversitesi (SMÜ)’yle ortaklaşa kuracakları yeni bir üniversite planını açıkladı. Yale-SMÜ Üniversitesi Singapur’un ilk beşeri bilimler üniversitesi olacak ve “Batı ve Asya medeniyetlerinin birbirleriyle olan iletişimine dair belli başlı çalışmaları” öğretmeye odaklanacak. Üniversite Yale öğretim üyeleri tarafından yönetilecek fakat SMÜ kampüsünde yer alacak ve sermayesi şehir devlet tarafından karşılanacak.

Geçtiğimiz aylarda bu yeni girişim oldukça geniş çaplı yankı uyandırdı. Girişime karşı çıkanlar Singapur’a dükkan açarak Yale’i kendi değerlerinden ve ilerlemeci ahlakından ödün vermekle suçladılar. Zira Singapur’da hükümet “uzun zamandır ifade özgürlüğünü, dernek kurma özgürlüğünü ve barışçıl örgütlenmeyi kısıtlamakta.” New York Times gazetesi “Diğer Singapur üniversitelerinde olduğu gibi, Yale-NUS öğrencileri de siyasi protestolara katılamayacak ya da kampüste bazı siyasi partileri desteklemek için örgütler kuramayacaklar” diyor. Üniversitenin sesi en çok çıkan eleştirmenleri Yale’e yakın oturuyor. Nisan 2012’de Yale Üniversitesi öğretim görevlileri  Singapur’daki sivil ve siyasi haklar konusunda “endişe” belirten sembolik bir karar geçirdiler. Bir Yale profesörü üniversiteyi“paranın peşinden koşmakla” suçladı. Başka bir professor Huffington Post gazetesine yazdığı bir makalede Yale’in anlaşma karşılığında Singapur’dan 300 milyon dollar alacağını iddia etti. Yale Üniversitesi’yse anlaşmadan herhangi bir kâr edeceğini yalanlıyor.

Lisans öğrencilerinin çıkardığı bir gazette olan Yale Daily News’te çıkan bir editöryelde şöyle yazıyordu: “Yale’in Singapur atılımı konusunda özgürlüğün sadece sonradan akla geldiği malesef aşikar.” Bu eleştiriyi yapanların bazıları Yale ve Singapur arasındaki işbirliğinin toptan feshedilmesi çağrısında bulunuyordu.

İşbirliğini destekleyenlerse “beşeri bilimleri baştan aşağı yeniden inşa etme”nin bir yolu olarak girişimin pedagojik potansiyeli hakkında yorum yapıyorlar. Her ne kadar Yale yetkilileri yerel ülkenin kısıtlanan-haklar ortamına saygı duymaları gerektiğini kabul etseler de, insan hakları açısından bakıldığında – az da olsa kültürel etkileşimin hiçten iyi olduğu konusunda ısrarcılar. Akademik özgürlüğün (araştırma yapmak ve özgürce yayınlamak) korunacağını belirtiyorlar.

Devamı İçin:

CensorshipEducationHomosexualityKnowledgeLiberalismRight to informationSingaporeSoutheast AsiaUnited States